Ford Köln bu aracın ilk planlarını 1949 yılında yapmıştı. 1952 yılında tamamlanan ilk prototipler VW-Transporter ile bariz benzerlikler taşıyordu. Özellikle bölünmüş ön cam ve tombul görünümü ile Wolfsburg ‘daki rakibini anımsatıyordu. Bunda kısa zaman önce Volkswagen ‘den Ford ‘a transfer edilen “Bulli” (Vosvos minibüs) tasarımcısı Dr. Alfred Haesner ‘in de parmağı olduğu kesin. Ön görünümünde değişiklik yapılarak yekpare olan ön camı ve kare şeklindeki ön panjuru ile piyasaya sürülen Ford Transporter, Ford Köln anlamını taşıyan FK harfli arması ve 1 ton yük kapasitesini gösteren kare şeklindeki 1000 arması ile çok daha modern görünüme sahipti. Arka tampon iki küçük parça halinde ve önde tek tampon. Yan eteklerdeki tırtırlı desen takip eden diğer Transit ‘lerde karakteristik olacaktı. 12m “Dünya Küresi” ‘nden alınan ön göstergeler ve başlangıçta aksin önünde yer alan 38 PS gücündeki 1,2 ltr düz motor ile FK 1000 yeni Transporter jenerasyonunda tartışılmaz lider oldu. En azından motor gücü bakımından çünkü ilk aşamada VW Tosbağa motoru ile donatılan VW Bulli ve Tempo Matador sadece 25 PS güç üretiyordu. 1952 yılında Tempo tarafından üretilen Matador 1000 tam 26 PS güce sahipti. Sonraki daha güçlü 1400 34 PS gücündeki Heinkel motoru ile yarı yüklü olarak 80 km hıza ulaşabiliyordu.VW Transporter bunun yanında sadece 75 km hıza ulaşıyordu fakat FK 1000 ilk olarak ve o zamana kadar hiç ulaşılamıyan 95 km hız ile rakiplerinden kaçıp gidiyordu. “Eintonner” (1 tonluk) adını da alnan FK 1000, Kastenwagen (Ticari), Pikap ve Minibüs olarak üretildi. 1953 yılı sonuna kadar tamı tamına 1.000 adet üretilmişti.1954 yılının mart ayında fiyatı düşürülmüş FK 1000 minibüs için özel istek üzere 3 aşamalı “Pendant” şanzımanın yanında artık senkromeçli 4 vites şanzıman ile donatılıyordu. İkiside koldan çalışıyordu. Ayrıca Kastenwagen (Ticari) modeli için bir de sol yanda üçüncü bir kapı opsiyonel olarak mevcuttu.1955 yılında bazı rötuşler yapıldı. Boş halinde ön kısımda sıkıntı verecek derecede ağırlık yapan motor iki koltuk arasına alındı. Arkayı bastırmak için uzmanlar o zamana kadar su bidonları taşınmasını tavsiye ediyordu . Bu rötuşları satışa sunabilmek için bazı sloganlar üretildi. “daha fazla ayak rahatlığı”, “şoför artık sağ taraftan da inebilir”, “motora artık daha da kolay ulaşılabilir”, “daha uygun kalorifer hava boru yerleşimi” ve elbette “daha iyi ağırlık dağılımı”. Bir yenilikte FK 1000 ‘e daha fazla güç kattı. Yeni 15m için üretilen 55 PS gücündeki 1,5 ltr 4 silindir OHV düz motor aracı daha güçlü kılıyordu fakat toplamında sadece 5 km daha fazla hız yapabiliyordu. Ford Köln FK 1000 / 1,5 ltr ile toplam ağırlık ve motor gücü kıyasında en güçlü ticari araçları sunuyordu. “Renntransporter” (Yarış Transporteri) gibi bazı alaylı haberlere rağmen Ford soğukkanlı kalarak birçok bağımsız oto dergilerinin testlerinde övgüler neticesinde tasarımındaki haklılığını kanıtladı. Birçok itfaiye bile savaş sonrası araçlarını VW Bus yerine FK 1000 ile modernize ediyordu ve itfaiyeciler de görevlerini daha hızlı araçlarla yapmanın tadını çıkarıyorlardı. Birçok itfaiye aracı çeyrek yüzyıldan fazla bu görevlerde başarı ile kullanıldı. 1958 yılı başında araçlar modern sinyal lambaları ile donatıldı, yandaki köşe lastikleri cam fitilleri ile değiştirildi ve yeni FK 1250 piyasaya sürüldü. Diğer yenilikler olarak modifiye edilmiş fren ve egzoz sistemi, birleştirilmiş stop ve sinyal camı , modern köşeli iç aydınlatma lambaları sayabiliriz. Ön camlardaki “Securit” yazısı okunabiliyordu. Ihraç versiyonlarında hız göstergeleri opsiyonel olarak mil olarak yapılıyordu. Pollmann, Migo veya Metz gibi karoser firmaları da ana kasayı kullanarak Polis, Ambulans, Cenaze ve içecek dağıtım araçları yapıyordu. 1959 yılında tam olarak 16 ‘dan fazla değişik araç tipi mevcuttu. Her iş dalına farklı bir araç. Ayak ile çalıştırılan uzun farların mekanizması artık direksiyondaki kola dahil edildi ve direksiyonu sağ tarafta olan bir ihraç versiyonu yapıldı. 100.000 ‘inci FK 1000 karoseri 1960 sonbaharında Drauz ‘tan Köln’e gönderildi. 1961 yılında FK ibaresi bırakılarak Taunus Transit (TT) ile devam edildi. Mavi Ford arması sağ kapı direğinin altında yerini aldı. Önde Köln arması üzerinde küçük Taunus yazısı ve büyük harflerle TRANSIT yazısı göze çarpıyordu. Tabi arkada da. Bu yeni isim haricinde bütün 16 model aynı kaldı ve hala 1,2 ltr ve 1,5 ltr motorları paylaşıyorlardı. Sadece 1250 modeli 55 PS motoru ile donatılıyordu. Bunun yanında 1961 yılında bazı faydalı değişiklikler yapıldı. Direksiyon kilidi ve kombine edilmiş sürgü ve kelebek camları önde. “Taunus Transit her zaman başarır” diye vaat eden Ford, 1962 yılında Tip 800’ü piyasaya sürdü. Bu 800 kg yük ile sınırlanan TT versiyonu daha küçük jant ve lastik ebatına sahipti ve 1960 yılında üretilen 17m P3 ‘ün diferansiyel kovanı ile donatılmıştı. Bununla birlikte 1000 ve 1250 den farklı olarak şaft ve fren kampanalar da değiştirilmişti. Bu araç için hedef kitle, aynı hacim fakat daha hafif yük taşıyacak müşterilerdi. Satışa sunulan versiyonlar arasında Ticari, Minibüs, ahşap veya çelik kasalı Pick up ya da kasasız (sadece kabin ve şase) vardı. Yeni model olarak Luxusbus veya Panoramabus (Manzara minibüsü) adı ile bilinen, tavanda ilave 6 adet yan camlar, büyütülmüş ve arkaya kadar uzanan yan camlar ve tavanın ortasında bulunan ve açılabilen pleksiglas “Passat” kapağı ile tanıtıldı. Bu aracın kabini içerisinde 9 kişilik 3 sıra koltuk mevcuttu. TT800 ile birlikte TT1000 ve TT1250 deki Minibüs modelleri de tamamen kaldırılarak TT800 ‘lere devredildi. Aynı yılda müşterilere sunulan ve yüklemede kolaylık sağlayan alçak şaseli modeller ve çift kabin modelli ama sadece TT1000 ve TT1250 ‘lere mahsustu. 1963 yılının Eylül ayında bir de P3 1,7 ltr motoru ile donatılan yerden vitesli Taunus Transit 1500 tanıtıldı. 25 farklı modeli ile başarılı Taunus Transit son kulvarına girdi. Yeni 6 silindirli 20m P5 piyasada ün yaparken Ford TT modellerini opsiyonlu olarak ikili dolaşımlı, servo fren sistemi, 12 Volt şarz dinamo ve önde üç noktalı emniyet kemerleri ile donatılıyordu. 1964 sonbaharına kadar Taunus Transit düz motor ile donatılan son Alman Ford’uydu (12m, 17m ve 20m ‘lerde V motorları mevcuttu). Aralık 1965’te son “1 Tonluk” Köln ‘deki banttan çıktı. Bununla bu model serisi en az rakibi kadar dayanıklı olduğunu gösterdi. Yaklaşık çeyrek milyon FK ve TT modeli 1953’ten beri Bulli’ye göğüs gerebildi.